Recenzje

Dziewiąta odsłona serii „Polska Nostalgia” opowiada piosenką o tym ‘jaka kiedyś była polska moda i jaki był kiedyś polski film’. Na okładce tego albumu pojawił się Zbigniew Zapasiewicz. 16 utworów pochodzi z lat 1970 - 1988. 

Płytę otwiera piękna, iście wiosenna kompozycja „Zielono Mi” do słów Agnieszki Osieckiej i muzyki Jana Ptaszyna Wróblewskiego, zaśpiewana przez innego klasyka - Andrzeja Dąbrowskiego. Dalej mamy standard Marka Grechuty „Dni, Których Nie Znamy”. Po nim zaczynają się piosenki, których próżno gdziekolwiek dziś szukać: „Latawica” Hanny Koniecznej, „Ludzie Nie Mówią Prawdy” jazzmanów z Novi oraz „Nocną Balladę” tragicznie zmarłego Andrzeja Nardellego. I dla takich właśnie kawałków warto sięgnąć po „Polską Nostalgię”. Numerem sześć na krążku to „Nie Przerywajcie Zabawy” Anawy z Andrzejem Zauchą na wokalu. Jest to jedna z najlepszych utworów jakie zespół nagrał z charyzamtycznym artystą. 

Pierwszą połowę płyty kończą panie: najpierw duet Krystyny Sienkiewicz i Piotra Fronczewskiego w interpretacji szlagieru Bułata Okudżawy „Panie, Panowie”, a później Zofia Kamińska solo w „Nie Umiałam Żyć Jak Inne”. 

Druga część płyty jest zdominowana przez płeć piękną. Swoim głosem czaruje Violetta Villas w „Dzikusce”, a trochę melancholii wprowadza Danuta Rinn. Następnie przeskakujemy o dekadę do lat 80-tych: Alicja Majewska i jej „Wielki Targ”, Hanna Banaszak w „Sambie Przed Rozstaniem” i Magda Umer w „Jeszcze W Zielone Gramy”. Tu wyraźnie słychać, że jest to już zupełnie inna muzyka, aniżeli to wykonywały Villas i Rinn. Całość uzupełniają: Zaucha i jego ballada „Bezsenność We Dwoje”, „Jak Gdyby Nigdy Nic” oraz łodzianin Jacek Różański w piosence aktorskiej „Życie To Nie Teatr” do wiersza Edwarda Stachury. 

„Audycja 9” wypada równie imponująco jak pozostałe części. Znów Polskie Radio bawi i edukuje, czyli po prostu wywiązuje się ze swojej misyjności jako publiczny nadawca.