Recenzje

Kolejny, piąty już krążek z serii „Polska Nostalgia”, przygotowany przez Polskie Radio jest dedykowany tym, ‘którzy chcieli mieć dżinsy i długie włosy’. 15 utworów, które tutaj mamy obejmują okres 1966 – 1974. Premiera albumu miała miejsce 19 czerwca. 

Wśród piosenek nie znajdziemy już bigbitowych nagrań. Tutaj dominuje rock, blues i trochę jakże modnej wówczas psychodelii. To doskonale pokazuje, że Polska, choć skryta za ‘żelazną kurtyną’ była jak najbardziej na czasie z ówczesnymi trendami i komunistycznej władzy nie udało się odciąć nas totalnie od tego, co wtedy działo się na światowych estradach. 

Polskie Radio tą płyta przypomina nam dokonania trochę już zapomnianych kapel takich jak: Nurt, Test czy też Ossian. Odpowiednio: „Kto Ma Dziś Czas”, „Świat Jaki Jest” i „Milcz” najlepiej udowadniają nam, że Polska nie była żadnym muzycznym zaściankiem. Kto wie czy gdyby nie było problemów z jeżdżeniem po świecie w tamtych czasach, to nie udałoby im się podbić zagranicznych rynków? 

Poza tym są tutaj kawałki Dzikusów, Skaldów (aż dwa), Niemena i Akwarel, Stana Borysa, Macieja Kossowskiego, Romualda i Romana, Grzegorza Szczepaniaka i ABC oraz trzy absolutne standardy, których popularność wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie: „Gdybyś Kochał, Hej” Breakout, „Korowód” Marka Grechuty i kapitalny cover Billa Withersa „Ain’t No Sunshine”, czyli „Sen O Dolinie” Budki Suflera”. 

„Polska Nostalgia vol. 5” to jak najbardziej udana kontynuacja seria. Biorąc pod uwagę poziom utworów, a przede wszystkim ich teksty, można śmiało napisać, że było to preludium do muzyki buntu lat 80-tych, na której to fali wypłynęły takie kapele jak: Maanam, Perfect i choćby Republika.