Amerykański swing w brawurowym wykonaniu wybitnego polskiego jazzmana Stanisława Soyki i Roger Berg Big Band. Artyści w materiale zrealizowanym  podczas sesji nagraniowych  w Malmö oraz Warszawie  odświeżyli standardy między innymi Duke’a Ellingtona czy Raya Charlesa.

”Swing Revisited” to album Stanisława Soyki, wybitnego polskiego wokalisty jazzowego oraz Roger Berg Big Band, szwedzko-duńskiej orkiestry big bandowej. Współpraca muzyków rozpoczęła się od spontanicznego jam session w trakcie warszawskiego koncertu big bandu. ”Po prostu wymiękłem, z jaką ”czułością“ grali tę muzykę“ - wspomina Stanisław Soyka – ”oczywiście nie wytrzymałem i wskoczyłem na chyba trzy numery. Było po prostu wspaniale“.

Album, który powstał z tego wyjątkowego połączenia energii, jest powrotem do złotych lat swingu. Zrealizowany w studiach nagraniowych w szwedzkim Malmö i w Warszawie nie jest jednak kolejną propozycją siłowego unowocześniania klasyki amerykańskiej piosenki lat 40. „Swing Revisited” nagrany został według najlepszych, ”starozakonnych” wzorów i z poszanowaniem tradycji swingowych tak, by oddać kunszt twórców tamtych czasów, bo jak podkreślają artyści, nie da się ulepszyć muzyki Duka Elllingtona, trzeba ją po swojemu przeżyć.

”Swing Revisited” to dowód na to, że w 2015 roku swing w dalszym ciągu brzmi świetnie i znakomicie znosi próbę czasu. Wyjątkowe melodie klasyków, dzięki perfekcyjnemu wykonaniu Stanisława Soyki i Roger Berg Big Band, otrzymują swoją drugą młodość. ”Swing Revisited” to płyta także dla tych, którzy na co dzień swingu nie słuchają. 

Film o powstawaniu płyty:

Tracklist:

1. Let The Good Times Roll (Louis Jordan / Sam „Lovin” Theard)

2. Caravan (Duke Ellington / Juan Tizol)

3. Don't Get Around Much Anymore ( Duke Ellington / Bob Russel)

4. Fly me To The Moon (Bart Howard / Bart Howard)

5. Come Sunday (Duke Ellington / Duke Ellington)

6. Hallelujah, I love Her So ( Ray Charles / Ray Charles)

7. I'm Just A Lucky So And So (Duke Ellington / Mack David)

8. It Had To Be You (Isham Jones / Gus Kahn)

9. Love You Madly (Duke Ellington / Duke Ellington)

10. My Funny Valentine (Richard Rodgers / Lorentz Hart)

11. Night And Day (Cole Porter / Cole Porter)

12. Satin Doll (Billy Strayhorn, Duke Ellington / Johnny Mercer)

13. Take The „A” Train (Billy Strayhorn / Billy Strayhorn)

14. When I Fall In Love (Victor Young / Edward Heyman)

Bio:

Stanisław Soyka (www.soyka.pl) – polski wokalista jazzowy, pianista, kompozytor urodzony w 1959 roku. Śpiewać zaczął kiedy miał 7 lat udzielając się wraz z ojcem w chórze katedralnym. Ukończył Wydział Kompozycji i Aranżacji renomowanej Akademii Muzycznej w Katowicach. Stanisław Soyka debiutował w listopadzie 1979 recitalem muzyki bluesowej i gospel w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Śpiewał tam utwory Raya Charlesa, Carole King i Beatlesów. Zapis tego koncertu znalazł się na jego pierwszym albumie „Don’t You Cry”.

W 1981 roku ukazuje się płyta „Blublula”. Zawiera porywające wykonania takich standardów jak „I’m just a lucky so and so” D. Ellington’a czy Naima J. Coltrane’a. Całość z towarzyszeniem Tria Wojciecha Karolaka. Płyta staje się „Jazzową płyta roku ‘81” i rozchodzi się w „złotym” nakładzie. To wtedy właśnie legendarny amerykański animator i krytyk jazzowy W. Connover goszczący w Polsce podczas festiwalu Jazz Jamboree usłyszawszy Sojkę, miał powiedzieć: ten facet, to najlepiej strzeżony sekret muzyki polskiej.

W 1988 roku artysta rozpoczął długą i owocną współpracę z Januszem Yaniną Iwańskim, gitarzystą jazz-rockowej grupy Tie Break. Duet Soyka & Yanina nagrał szereg płyt. O ich albumie „Acoustic” mówi się, że o kilka lat wyprzedził epokę nagrywania "bez prądu". Kolejna ich płyta "Neopositive” (1992), zawiera piosenkę „Tolerancja”, która została wylansowana na wielki przebój.

Przez ponad 35 lat kariery muzycznej Stanisław Soyka nagrał wiele płyt, które zapisały się w sposób szczególny w historii polskiej muzyki. Wciąż jest inny, wciąż nowy a jednocześnie rozpoznawalny od pierwszych nut. 

Roger Berg Big Band (www.rogerberg.com) – Roger Berg rozpoczął grę na perkusji w wieku trzech lat. Od początku inspirowali go najlepsi z najlepszych: Gene Krupa (Goodman), Jo Jones (Basie), Louie Bellson (Ellington) oraz najbardziej podziwiany Buddy Rich. Po wielu latach rozmaitych doświadczeń m.in. w teatrach muzycznych, zespołach grających jazz tradycyjny (np. Papa Bue’s Viking Jazzband), a także po dwóch dekadach grania w Tivolis Big Band, orkiestrze Ogrodów Tivoli w Kopenhadze, Roger zdecydował się na stworzenie własnego zespołu. Chcąc zbudować tradycyjną, kompletną orkiestrę big bandową, która będzie tak bliska amerykańskich tradycji swingowych, jak to tylko możliwe, stworzył zespół o solidnym brzmieniu znany dziś z wielu muzycznych przedsięwzięć. Są wśród nich zarówno występy w klubach jazzowych i na festiwalach, jak i duże koncerty, przedstawienia muzyczne i gale. Można tu wymienić pełną splendoru, coroczną imprezę artystyczną Git Gay Galan w Malmö, występ w czasie Tygodnia Eurowizji 2013 z ikonami szwedzkiej muzyki rozrywkowej Siw Malmkvist i Ann-Louise Hanson lub też widowiskowe bitwy big bandów. 

Na co dzień orkiestrze towarzyszy wokalne trio żeńskie. Instrumenty wchodzące w skład Roger Berg Big Band to: 4 trąbki, 4 puzony, 5 saksofonów (łączone z klarnetami i fletami), pianino, kontrabas, gitara i perkusja – kompletny big band jak z najświetniejszych lat Ery Swingu.